Checkitin!

Een Checkitin!-dag
5 april 2012
Verslag door: Paula God (volwassene in de rol van vrijwillige deelnemer)
Op 4 april was het weer zover. Een Checkitin!-dag op een school in Noord-Holland.

Altijd een bijzondere dag omdat je van te voren niet weet hoe het gaat lopen. Hoe gaan de leerlingen reageren? Het vertrouwen was er. Theo Roos en Annemieke Kanters hadden de leiding over deze dag. Bijzonder op deze dag was dat er veel leerkrachten meedraaiden als vrijwillige deelnemer.
Leraren die sceptisch zijn en leraren die enthousiast zijn.
De leerlingen wachten vol spanning af in een lokaal boven om om 9.00 uur naar de gymzaal te kunnen gaan die wij de hele dag ter beschikking hebben.
Het bijzondere aan deze groep is dat ze die week ook een training hebben gehad van Mark van Dieren over omgaan met agressie. Annemieke Kanters was hierbij aanwezig en heeft zodoende al kennis gemaakt met deze groep. Er worden hierdoor op deze dag mooie bruggetjes geslagen. De leerlingen zijn zeer gemêleerd in afkomst. In het begin is er een drukke sfeer en onrustig gedrag. Theo en Annemieke geven de leerlingen respect en vragen door hun manier van zijn respect. Hierdoor leiden ze de dag op hun eigen fantastische wijze met een goed doordacht programma wat precies op deze groep aansluit.
Tot voor de vraag ”Als je me echt zou kennen, zou je weten dat…” , die net voor de lunch is, heerst er nog steeds een wat rumoerige en onrustige en onzekere sfeer bij de leerlingen. Na deze vraag is er een lunch en na het een uitrenspel na de lunch is de sfeer rustiger, zachter, meer open en respectvoller naar elkaar.
Naderhand geven de kinderen aan dat ze niet wisten dat er zoveel verdriet was bij de medeleerlingen en dat dat raakt. Ook geven ze aan
dat het fijn is om te zien dat ze niet de enige zijn met verdriet, pijn , agressie in en om het gezin, scheiding, dood, boosheid. Er wordt in de groepjes werkelijk met elkaar gedeeld.
In het complimentenrondje naar elkaar kreeg ik als volwassen deelnemer terug: “Ik vond het fijn om mijn dingen te kunnen delen en dat u zo goed luisterde”. Wat een prachtige woorden van een kind die heftige verhalen deelde. Persoonlijk voelt dat natuurlijk goed en toch draait het om meer voor mij. Het gevoel dat wij als volwassen deelnemers de kinderen mogen laten ervaren met elkaar dat ze naar elkaar kunnen luisteren en dat er naar hun geluisterd wordt dat is een van de krachten van deze dag!. Deze kinderen hebben 2 minuten onverdeelde aandacht gehad zonder oordelen van anderen, misschien wel sinds lange tijd.

In de laatste ronde waar de kinderen iets mogen zeggen staat er een jongen op, die in het begin erg onrustig was. Hij zegt: “Het is zo’n mooie dag samen geweest, waarom kunnen we niet vaker dingen samen oplossen dan zou onze wereld er mooier uitzien.” Wauw! Een prachtige zin om de dag mee af te sluiten. De leraren waren op het einde van de dag allemaal enthousiast!