2e en 3e Checkitin!-dag.
5 april 2012
Verslag door: Paula God en Ingrid Helsloot
(volwassenen in de rol van vrijwillige deelnemers op beide dagen):
26 januari 2012 Het is zover: de 1e Checkitin!-dag gaat beginnen in de gymzaal van een college in Brabant, 80 3e jaar VMBO-kader leerlingen.
9 februari 2012 de tweede groep van hetzelfde college 90 leerlingen 3e jaar HAVO-afdeling.

Vol verwachting en met lichte spanning krijgen de volwassen vrijwilligers van de dagbegeleiders Theo en Annemieke een korte duidelijke briefing.
Om half 9 gaat de deur open en de leerlingen stromen binnen begeleid met vrolijke muziek en juichende en dansende volwassenen.
Je ziet ze kijken, wenkbrauwen fronsen, beetje lachen, sommigen juichen terug en sommigen zie je denken: “Mijn hemel doe normaal!”

In de gymzaal een grote kring met stoelen. Annemieke en Theo gaan van start. Welkom, kleine uitleg over de regels rondom respect en vertrouwen gedurende deze dag, maar voornamelijk over de opzet: dat we elkaar beter gaan leren kennen en veel plezier gaan maken.

Dan gaat het beginnen, spelvormen om los te komen bijvoorbeeld; naar een onbekende lopen, hand geven en zeggen wie je bent. Dan wat is een comfortzone en hoe groot is die van jou? Kunnen we die vergroten?
Spel wordt afgewisseld met uitleg en informatie over pesten, over je grenzen laten gaan, verslaving, enz.. Kinderen zijn aarzelend, stoere jongens en meiden bekijken het wat sceptisch met wat norse blikken en ook gegiechel ( ja ook bij de jongens) toch komen ze steeds meer los en de groep die actief meedoet, wordt groter.
Theo en Annemieke vertellen hun persoonlijke verhaal. Dan zie je bij de groep stilte, herkenning, ontroering, mededogen. Wat is het toch prachtig om te zien dat jongeren zich nog zo goed kunnen openen en uiten. De knop om hen heen heeft gelukkig een zachte structuur en kan open gaan.

De ronde “Als je me echt zou kennen dan zou je weten dat…” was voor vele kinderen emotioneel, en ook bevrijdend. Opgelucht, ondanks tranen om het nu eindelijk eens te vertellen. Sommigen wilden niets vertellen, dit omdat ze er gewoon nog niet aan toe waren, andere vertelden iets moois of bijzonders. Alles was goed. Ieder kreeg binnen het groepje 2 minuten onverdeelde aandacht. Dat betekende soms 2 minuten stilte.

Tijdens de lunch mochten de kinderen niet naar andere delen van de school, zodat ze bij elkaar bleven en waar nodig extra aandacht konden krijgen van de volwassenen.

Na de lunch luchtige spelen om de emoties los te kunnen laten. Iedereen deed vrolijk mee. Een heerlijke bevrijding en even in beweging.

De laatste en ook mooiste oefening de Carrousel is een oefening waarbij er vragen gesteld worden waar het antwoord bestaat uit de beweging die men maakt, voor zichzelf en ten opzichte van elkaar. Alles gebeurt in stilte, ook het er voor elkaar zijn. Annemieke op een stoel in het midden met 80 jongeren die om haar heen draaiden in rust en aandacht. Ze gingen naar het volgende vak soms rustig, soms met tranen en soms heel erg veel tranen. Er werd getroost en ze steunden elkaar. Zo prachtig om te zien, ook zo hartbrekend om te zien hoeveel onrecht en verdriet in de levens van de kinderen is.
Pijn die gezien en gehoord mag worden. Immers het is en blijft een kind dat vaak te jong is om deze pijn en of het verdriet alleen te moeten dragen. Gezien en gehoord worden door je omgeving en je klasgenoten geeft ruimte. In deze vrije ruimte die er dan ontstaat, kan het kind weer groeien en zijn of haar knop tot volle bloei laten komen.
Het spreekwoord ‘gedeelde smart is halve smart’ gaat hier heel goed op!

Toen de kinderen de mogelijkheid kregen om iets te zeggen ten overstaan van iedereen gebeurde het volgende. Twee hele moedige meiden boden excuus aan een meisje aan voor hun gepest!! Echt top.
Kippenvel.
De dagen werden afgesloten met positieve reacties van de kinderen en de volwassenen.
Wat een dagen; ik word er stil van en ga even naar binnen in mijn eigen knop, zodat ik mijn bloem tot volle bloei kan laten komen. Ook voor ons als volwassenen wordt er iets geraakt en ontstaat een vrije ruimte. Ruimte naar de kinderen en het kind in jezelf.

Checkitin! zorgt voor continuďteit doordat de Checkitin!-dag wordt opgevolgd door lesprogramma’s. Je gunt iedere jongere zo’n dag, liefst ieder jaar.

Home
Checkitin!-dag
Activiteiten
Workshops
Voor Scholen
Deelnemers
Wie zijn wij?
Workshop in de spotlight


Biodanza
Biodanza is een bijzondere vorm van dans, waarbij de nadruk niet ligt op het maken van passen, maar meer op het plezier van bewegen en op het oefenen van samen bewegen. Dansen is een prachtige manier om te leren hoe je met anderen omgaat, zonder dat daar woorden aan te pas komen. De communicatie is lichaamstaal. Dat is een taal die iedereen verstaat en waar afstemming en feedback als vanzelfsprekend kunnen worden beschouwd. Biodanza is een prachtig instrument en een perfecte oefenplek om te leren afstemmen en spelenderwijs omgaan met elkaar.
Lees meer

Nieuws